Het besluit was genomen: ik wil meerdaagse wandeltochten gaan maken. Het plan was gemaakt: in maart, mei, juli en september.
Dus ging ik mijn eerste wandeltocht maken: 3 dagen achter elkaar, met een dagrugzak, in een prachtig natuurgebied in de buurt, zodat ik thuis kon slapen en eten. Het doel was: ervaren hoe leuk ik het echt vind en voelen hoe mijn lichaam hierop reageert, als een soort nul-meting: waar sta ik nu?
Vol positieve energie ging ik op pad met veel regen in het verschiet volgens de voorspellingen. Dat laatste viel gelukkig reuze mee, maar veel nattigheid was er wel. Als snel stond ik voor een ondergelopen viaduct en moest ik omlopen om het bos in te kunnen. Daar werd ik direct voor beloond toen ik 8 grote en 4 kleine taurossen zag lopen. Wow, dat is toch wel indrukwekkend en ik besefte dat ik hun leefgebied was binnengestapt. Ik genoot van het bos en de hei en alles wat er te horen en te zien was.
Helaas waren er veel modderige en natte plaatsen waardoor ik mijn route regelmatig moest aanpassen. Gelukkig is het een groot gebied en kon ik toch door het groen blijven lopen. Ik kon aan mijn lichaam voelen dat ik meer kilometers liep dat ik gewend ben, maar het was prima te doen. Tijdens deze drie dagen kon ik voelen hoe heerlijk ik het vind om hele dagen in de natuur te zijn en mooie paden te bewandelen, liefst onverhard. Het heeft me het vertrouwen gegeven dat mijn lichaam dit prima kan en dat ik niet in paniek raak als er iets verandert of ik de route ter plekke moet wijzigen.
Ik weet nu waar ik sta en ik ga me verder voorbereiden op de volgende wandeling in mei: 5 dagen met een grotere rugzak en met overnachtingen. Echt iets om naar uit te kijken.