Helaas gaat het met mijn voeten nog niet goed genoeg om twee weken de Camino Brabant te gaan lopen, dus ik moet het weer uitstellen. Dat vind ik heel jammer, maar het is niet anders. Ik ga niet het risico nemen om een blessure te krijgen. Hopelijk gaat het in het voorjaar wél lukken.
Vorige week dacht ik zomaar ineens: Ik kan de Camino nu niet lopen, maar ik kan wel fíetsen! En ik werd heel blij van het idee dat ik toch op stap zou gaan, op avontuur, even eruit.
Nou fietsen ik wel vaak, maar geen lange afstanden, dus besloot ik om de volgende dag een route van 60 km te fietsen om te ervaren hoe dat zou bevallen.
Testtocht
Onder de druppende bomen van de nachtelijke regen door fiets ik de zon tegemoet.
Ik geniet van de frisse ochtend, de blauwe lucht, de groene velden en de zon op mijn snoet.
Binnen 20 min. hoor ik een buizerd. Daar word ik altijd blij van. Later zie ik er ook één vliegen. Make my day!
Ik moet wennen aan de snelheid waarmee de natuur nu aan me voorbij trekt en ik zie paadjes waar ik al eens gelopen heb.
Ook nu moet ik om plassen heen in het bos en ik ontdek dat er dóórheen met de fiets natuurlijk ook kan.
De groen-gele wandelpijlen triggeren mijn brein, want die moet ik vandaag juist níet volgen.
En ik gebruik voor het eerst de navigatie van Komoot. Dát is handig!
Na een uur heb ik er al een kwart op zitten. Dit lijken vanzelf te gaan, dit fietsen. Maar ja, die eco-stand helpt daar natuurlijk wel bij. 😉
Ik geniet volop.
Omdat ik met mezelf heb afgesproken om ieder uur even van het zadel te gaan, doe ik dat braaf. Het is ook goed voor mezelf zorgen, want ik ben wel gewend om vaak te fietsen, maar nooit dit soort afstanden.
Ook goed om even iets te drinken, aan de rand van de Heeswijkse bossen.
Tweede stop na de wildbrug richting Slabroek, bij prachtige hei en beuk en in de heerlijke zon.
Een plasplekje vinden vanaf de fiets vind ik wat lastiger dan wandelend, maar ook dat lukt wel.
11.30u net op tijd binnen voor een flinke bui met veel regen en harde wind voor een lekkere lunch bij het Bomenpark. En 40 km op de teller, dus ruim over de helft. Het enige wat ik een beetje begin te voelen zijn mijn billen, die zijn dit niet gewend. Verder gaat het als een speer.
Zo voelt het ook wel, vanuit het gevoel van wandelen gaat dit wel hard en mis ik daardoor de nabijheid en de details van de natuur. Tegelijkertijd geniet ik van de natuur en alle soorten landschappen waar ik doorheen kom.
Als ik de route volg, kom ik soms op paadjes die ik echte wandelpaadjes vind en waar ik dus eigenlijk niet wil fietsen. Dan voel ik me wat ongemakkelijk. Op een bepaald punt heb ik dat niet gedaan en merkte ik dat het op de fiets maar een klein stukje om is. Dan heeft het zeker mijn voorkeur.
Ontspannen genietend maak ik de tocht af en besluit ik, nog op het zadel, dat ik het ga doen! Deze test is geslaagd, dus ik ga de Camino fietsen. Nog even wat voorbereidingen treffen en dan kan ik op pad. Reuze veel zin in!